سرقتِ ادبی یا پلاژیـو پدیده‌ای است که در آن کار پژوهشی، نوشته یا فکرِ دیگری به نامِ فردِ دیگری منتشر می‌شود یا با ادعایِ مالکیتِ خود ارائه می‌شود. این امر می‌تواند شامل کپی‌برداریِ مستقیم از واژه‌ها، تبدیلِ جملات با تغییرات کوچک، یا استفاده از ایده‌های بدون ارجاع باشد. پلاژیـو نه تنها نقضِ اخلاقِ پژوهش است، بلکه از نظرِ حقوقی نیز می‌تواند پیامدهای جدی داشته باشد. علائمِ رایجِ پلاژیـو عبارت‌اند از: استفادهٔ بدونِ ارجاع از نقل‌قول‌های طولانی، بازنشرِ بدونِ ذکرِ منبعِ اصلی، ترجمهٔ بدونِ استناد از منابعِ دیگر و ارائهٔ دوبارهٔ ایده‌ها یا پژوهش‌های دیگر به‌عنوانِ کارِ خود. برای پیشگیری از پلاژیـو، پژوهشگران باید همواره از منابعِ معتبر ارجاع دهند، از ابزارهای تشخیصِ سرقتِ ادبی بهره بگیرند، و با نگارشِ اصیل و بازنویسیِ دقیقِ افکارِ دیگران، به استانداردهایِ اخلاقی و علمی پایبند باشند.