طبق گفته وینی-پو، خرس‌ها خیلی عسل را دوست دارند. به همین دلیل همیشه خیلی سریع تمام می‌شود. و بدون عسل نمی‌توان زندگی کرد، بنابراین وینی به همراه پیگلت به سمت درخت بلندی که یک کندوی عسل از آن آویزان است، می‌رود. وینی بی‌باکانه با یک بادکنک به سمت کندو بالا می‌رود و آهنگی درباره یک ابر کوچک می‌خواند.