کاتلین شانون به یک دوست هنرمندش ظاهر و احساس دوران کودکی‌اش را توصیف می‌کند و از نقاشی‌های او و بازدیدش از ویرانه‌های محل معدن که در آن بزرگ شده است، برای تأمل در مورد زندگی اولیه‌اش و تأثیر آن بر بزرگسالی که شده است، استفاده می‌کند.