Frances Gifford یک معرفی تا حدودی غیرقانونی در تجارت فیلم داشت. او که در لانگ بیچ ، کالیفرنیا متولد و بزرگ شده بود ، هیچ جاه طلبی برای بازیگر بودن نداشت و در واقع به UCLA درخواست کرده بود که در سن 16 سالگی ، او و یکی از دوستانش به استودیوهای ساموئل گلدوین رفتند ، جایی که آنها فیلم فیلمبرداری می کردند. یک استودیوی اعدام او را دید و از او پرسید که آیا او یک تست صفحه نمایش خواهد گرفت یا خیر. او این کار را کرد ، استودیو از نتیجه تحت تأثیر قرار گرفت و او را تحت قرارداد قرار داد. با این حال ، هیچ چیز زیادی از آن به وجود نیامد ، به غیر از قسمت های بیت ، و او به RKO نقل مکان کرد. هیچ چیز زیادی در آنجا اتفاق نیفتاد. او با بازیگر جیمز دون ازدواج کرده بود و تصمیم به بازنشستگی گرفت ، که در سال 1938 انجام داد. تقریباً دو سال از روی پرده سینما ، او یک بخش کوچک در آقای اسمیت به واشنگتن (1939) می رود و کارش شروع به احیا کرد. او توسط Paramount امضا شد ، که به زودی او را به جمهوری وام داد ، جایی که او فیلم ساخت که احتمالاً بیشتر از همه به خاطر می آورد: The Serial Jungle Girl (1941) ، بر اساس یک داستان Edgar Rice Burroughs.

متأسفانه ، کار او هرگز واقعاً از بین نرفت و او در بین چندین استودیو به هم زد. در سال 1948 او در یک تصادف اتومبیل درگیر شد که در آن وی صدمات شدید سر دریافت کرد. اگرچه به نظر می رسید که از نظر جسمی بهبود می یابد ، اما حرفه ای او در سال 1953 آخرین فیلم خود را ساخت. در سال 1958 داستان روزنامه ها گزارش داد که در نتیجه جراحات وارده در این حادثه ، وی در یک بیمارستان روانی ایالتی کالیفرنیا بستری شد. تا سال 1983 ، هنگامی که نویسنده ای برای یک مجله فیلم او را در پاسادنا پیدا کرد ، هیچ چیز دیگری از او یا درباره او شنیده نمی شد. او ظاهراً کاملاً بر مشکلات جسمی و روحی خود غلبه کرده بود و برای کتابخانه شهر کار می کرد. وی در سال 1994 بر اثر آمفیزم در پاسادنا درگذشت.