هاپه متولد Rostock ، هاپه بانوی پیشرو در صحنه و فیلم در آلمان شد. وی در یک خانواده ثروتمند زمین متولد شد و در ابتدا در املاک خصوصی پدرش به صورت خصوصی تحصیل کرد. بعداً او در مدرسه در برلین و در ویمار شرکت کرد ، جایی که شروع به حضور در تئاتر کرد. [1]

هاپه برای اولین بار در 17 سال به عنوان عضو تئاتر دویچس برلین تحت کارگردان مکس راینهاردت اجرا کرد. در سال 1935 او توسط بازیگر جنجالی آلمانی و مدیر تئاتر ایالتی پروس تحت رایش سوم ، گوستاو گراندگنز استخدام شد. آنها از سالهای 1936-46 ، تا طلاق خود ازدواج کردند. سالها پس از پایان ازدواج ، هاپی اظهار داشت ، "او عشق من بود ، اما هرگز عشق بزرگ من ، این کار بود." [1]

بنا بر گزارش ها ، یکی از شخصیت های فیلم Mephisto بر اساس او ساخته شده است. هاپه در دهه 1930/40 از جمله دعوت به شام ​​توسط هیتلر هیچ راز از تماس های خود با نخبگان نازی ها نداد. [2] نقش او در Der Schimmelreiter (سوار اسب سفید ، 1934) او را تقریباً یک شبه معروف کرد ، در حالی که چهره "آریایی" او را به یک عزیز نخبگان نازی تبدیل کرد. [1] بعداً هاپ این دوره از زندگی خود را به عنوان "صفحه سیاه در کتاب طلایی من" عنوان کرد. [1]

هاپه در زمان بازیگری در خانه تئاتر دولتی پروس ، شوسپیلوهاوس ، رویکرد تحلیلی خود را به بازیگری توسعه داد ، که وی اظهار داشت در "جدا کردن هر جمله" و استفاده از زبان درخشان است. این روش در طول زندگی کاری خود با هاپه همراه بود. [1] در سال 1946 تنها فرزند او ، بندیکت یوهان پرسی گراندگنز ، متولد شد.

چهار سال بعد از طلاق خود از Gründgens ، هاپه موفقیت بزرگی به عنوان بلانش دوبویز در تنسی ویلیامز در خیابان خیابانی به نام Desire داشت ، و به طور فزاینده ای نقش های آوانگارد را بازی می کرد ، که توسط نویسندگان مانند هاینر مولر (کوارتت ، 1994) و توماس برنهارد ، که در زندگی خصوصی نیز شریک زندگی وی شد ، بازی کرد. او مورد علاقه کارگردانان جوان و نمادین ، ​​کلاوس پیمان ، رابرت ویلسون و فرانک کاستورف قرار گرفت.

هاپه در سال 2002 از علل طبیعی ، در سال 93 سالگی در سیگدورف ، بایرن درگذشت. "تئاتر آلمانی ملکه خود را از دست داده است" ، گفت: Claus Peymann از گروه برلینر ، که تئاتر آن آخرین اجرای Hoppe را نشان می دهد ، در ظهور مقاومت قابل قبول Bertolt Brecht از Arturo UI ، در دسامبر 1997. [2] در یکی از آخرین مصاحبه های خود ، هاپه اظهار داشت: "من هر روز به خوشبختی می روم. این نظم و انضباط را می گیرد ، یک فضیلت هر بازیگر مناسب و معقول باید داشته باشد."