هابیل گانس کارگردان ، تهیه کننده ، نویسنده و بازیگر فرانسوی بود. پیشگام در تئوری و عمل مونتاژ ، او بیشتر به سه فیلم اصلی خاموش مشهور است: J'Accuse (1919) ، La Roue (1923) و Napoléon (1927).

وی در سال 1889 در پاریس متولد شد. در سال 1909 ، وی در اولین فیلم خود بازی کرد. او همچنین سناریوهایی را نوشت و اغلب آنها را به Gaumont می فروخت. در این دوره وی در آن زمان به سل مبتلا شد ، اما وی بهبود یافت. در سال 1911 ، با برخی از دوستان ، وی یک شرکت تولیدی به نام Le Film Français تأسیس کرد و کارگردانی فیلم های خودش را آغاز کرد.

با شیوع WW I ، که توسط ارتش به دلایل پزشکی رد شد ، وی شروع به نوشتن و کارگردانی برای یک شرکت جدید فیلم ، فیلم D'Art تا سال 1918 کرد و بیش از ده ها فیلم موفق ساخت. چارلز پاته فیلم بعدی خود را با نام J'Accuse (1919) تحت تأثیر قرار داد ، که در آن گانس با زباله ها و رنج هایی که جنگ آورده بود روبرو شد.

در سال 1920 ، او La Roue را توسعه داد. او سطح بی سابقه ای از انرژی و تخیل را برای تحقق فنی داستان خود به ارمغان آورد و با استفاده از تکنیک های دقیق ویرایش و استفاده نوآورانه از برش سریع که این فیلم را بسیار تأثیرگذار کرد. فیلم تمام شده نزدیک به نه ساعت اجرا شد ، اما برای توزیع ویرایش شد.

در سال 1921 ، گانس برای ترویج J'Accuse به آمریکا سفر کرد. او با D. W. Griffith ملاقات کرد ، که مدتهاست او را تحسین می کرد. به او همچنین با MGM قرارداد پیشنهاد شد اما آن را رد کرد.

وی سپس به بزرگترین پروژه خود ، یک زندگی شش قسمتی از ناپلئون شروع کرد. فقط بخش اول به اتمام رسید و زندگی اولیه خود را از طریق انقلاب ، تا حمله به ایتالیا ردیابی کرد ، اما حتی این یک بوم وسیع را با صحنه های تاریخی و شخصیت های تاریخی با دقت بازآفرینی اشغال کرد. این فیلم پر از تکنیک های آزمایشی ، ترکیب برش سریع ، دوربین های دستی ، فوق العاده تصاویر ، و در توالی های صفحه گسترده ، با استفاده از سیستمی که او به نام Polyvision به نام دوربین های سه گانه (و پروژکتورها) استفاده می کرد ، به یک اثر پانوراما دیدنی و جذاب ، از جمله فینال که در آن دو پانل فیلم بیرونی یک صفحه نمایش بیرونی ساخته شده بود ، ایجاد می کند. نسخه اصلی حدود 6 ساعت اجرا شد. یک نسخه کوتاه شده در آوریل 1927 در پاریس اوپرا برتر پیروز شد.

در طول زندگی ، او همچنان به ناپلئون بازگردد و فیلم های خود را ویرایش کرد و در نتیجه فیلم اصلی 1927 برای ده ها سال از بین رفت. کار اختصاصی مورخ فیلم ، کوین براونلو ، نسخه پنج ساعته را تولید کرد ، اما هنوز ناقص اما کامل تر از هر کسی بود که از دهه 1920 دیده بود. در سال 1979 در جشنواره فیلم تلورید ارائه شد و این مناسبت پیروزی با تأخیر را برای حرفه گانس به ارمغان آورد و نام او را برای مخاطبان جهانی شناخته شد.

در ارزیابی کوین براونلو ، "... [Abel Gance] از هر کسی که قبل یا از آن زمان" کاملتر از رسانه استفاده کرد ". وی و همچنین سرمایه گذاری های چند نفری خود با Polyvision ، وی در مورد استفاده از فوق العاده تصاویر ، نزدیکی های شدید ، ویرایش سریع ریتمیک ، کاوش کرد و او دوربین را به روش های غیرمستقیم-دستی ، بر روی سیم ها یا آونگ یا حتی به یک اسب سوار کرد. او همچنین با افزودن صدا به فیلم ، و با فیلمبرداری در رنگ و در 3-D ، آزمایش های اولیه را انجام داد. جنبه های کمی از تکنیک فیلم وجود داشت که وی به دنبال ادغام در کار خود نبود ، و تأثیر وی توسط معاصران و بعداً توسط سازندگان فیلم موج جدید فرانسه شناخته شد.