بیلی وایلدر (22 ژوئن 1906-27 مارس 2002) یک کارگردان ، فیلمنامه نویس و تهیه کننده اتریش متولد اتریش بود که به عنوان یکی از عالی ترین فیلمسازان عصر طلایی هالیوود شناخته می شود. امروز او بیشتر به خاطر کمدی های خود شناخته شده است ، اگرچه او همچنین کارگردانی و نوآر فیلم را نیز کارگردانی می کرد. وایلدر یکی از تنها پنج نفری است که به عنوان تهیه کننده ، کارگردان و نویسنده برای همان فیلم (آپارتمان) جوایز اسکار را کسب کرده است.

کار وایلدر در آلمان آغاز شد ، جایی که او از سال 1930 به عنوان نویسنده فیلم های کمدی کار کرد. پس از اینکه نازی ها در سال 1933 قدرت را به دست گرفتند ، به ایالات متحده مهاجرت کرد ، جایی که همچنان به نوشتن فیلمنامه ها ، از جمله Ninotchka ارنست لوبیتچ (1939) و توپ آتش سوزی هوارد هاوکس (1941) ادامه داد. از اوایل دهه 1940 ، وایلدر اجازه داده شد فیلمنامه های خود را فیلمبرداری کند و بدین ترتیب نامی را برای خود به عنوان کارگردان ساخت. در ابتدا ، بزرگترین موفقیت های وی شامل فیلم های غالباً نمایشی مانند غرامت مضاعف (1944) ، آخر هفته گمشده (1945) ، بلوار غروب آفتاب (1950) و آس در سوراخ (1951) بود. تنها در آن زمان بود که او به طور فزاینده ای به کمدی روی آورد ، از جمله استالاگ 17 (1953) ، سابرینا (1954) و خارش هفت ساله (1955) ، اگرچه او یک درام کوچک را برای درام در دادگاه با شاهد برای دادستان (1957) ساخت. او با برخی مانند Hot (1959) و آپارتمان (1960) مشهورترین و احتمالاً موفق ترین فیلم های کمدی خود را ساخت ، دومی حتی پنج اسکار را نیز دریافت کرد. در یک ، دو ، سه (1961) ، وایلدر با شرایط زمان در کشور اتخاذ شده سابق خود ، آلمان ، سروکار داشت و کمدی عاشقانه موفق ایما لا دوس (1963) را ساخت. در دو دهه پس از آن ، وایلدر هفت فیلم دیگر ساخت ، که کمتر مورد استقبال منتقدین و مخاطبان قرار گرفتند ، اگرچه درام آلمانی و فرانسوی فدورا (1978) امروزه توسط متخصصان فیلم عمدتاً خوش ذوق مشاهده می شود. مدتی بعد ، وایلدر به عنوان کارگردان لیست شیندلر ، که او به عنوان پایان کار طولانی خود می خواست ، مورد بحث قرار گرفت ، اما در نهایت به دلیل سن پیشرفته مجبور شد آن را رد کند.