اینگر استیونز

(Inger Stevens)
اینگر استیونز (متولد اینگرید استنسلند ؛ 18 اکتبر 1934 - 30 آوریل 1970) [1] یک فیلم ، تلویزیون و بازیگر سوئدی و آمریکایی بود.

استیونز در استکهلم ، سوئد ، فرزند بزرگتر Per Gustaf و Lisbet Stensland متولد شد. هنگامی که او شش ساله بود ، مادرش خانواده را رها کرد (پسر کوچکترین پسر خود پیتر را با خودش گرفت). به زودی پس از آن ، پدر استیونز به ایالات متحده نقل مکان کرد و استیونز و برادرش اولا را در بازداشت خدمتکار خانواده ترک کردند - و سپس بعداً با یک خاله در لیدینگ ، در نزدیکی استکهلم. در سال 1944 ، او و برادرش به ایالات متحده نقل مکان کردند و به همراه پدر و همسر جدیدش در نیویورک سیتی زندگی کردند و در آنجا در دانشگاه کلمبیا تدریس می کردند. در سن 13 سالگی ، استیونز به همراه خانواده خود به منهتن ، کانزاس نقل مکان کرد ، جایی که پدرش در دانشگاه ایالتی کانزاس تدریس می کرد. استیونز در دبیرستان منهتن شرکت کرد.

در 16 سالگی ، او از خانه به سمت کانزاس سیتی فرار کرد و در نمایش های Burlesque کار کرد. در 18 سالگی ، او کانزاس سیتی را برای بازگشت به نیویورک سیتی ، جایی که به عنوان یک دختر کر و در منطقه پوشاک در حالی که کلاس های خود را در استودیوی بازیگران می گذراند ، ترک کرد.

استیونز در سریال های تلویزیونی ، در تبلیغات و در نمایشنامه ها ظاهر شد تا اینکه او شکست بزرگ خود را در فیلم Man on Fire دریافت کرد و با بازی در نقش بینگ کراسبی.

نقش در فیلم های مهم دنبال شد ، از جمله نقش بازیگر مقابل هری بلفونته در سال 1959 ، جهان ، گوشت و شیطان ، اما او به بزرگترین موفقیت خود در سریال تلویزیونی دختر کشاورز (1963-1966) با ویلیام ویندوم دست یافت. پیش از این ، استیونز در قسمت های Bonanza ، Route 66 ، ساعت آلفرد هیچکاک ، ساعت یازدهم ، سام بندیکت Aquanuts (سریال تلویزیونی 1960) و منطقه گرگ و میش ظاهر شده بود.

پس از لغو دختر کشاورز در سال 1966 ، استیونز در چندین فیلم ظاهر شد: راهنمای مرد متاهل (1967) ، با والتر ماتائو. Hang 'Em High ، با Clint Eastwood ؛ 5 کارت گل میخ ، با دین مارتین و رابرت میچوم ؛ و مادیگان با هنری فوندا و ریچارد ویدارک. در زمان مرگ وی ، استیونز در تلاش بود تا با سریال درام کارآگاه ، کشنده ترین بازی ، کار تلویزیونی خود را زنده کند.

شوهر اول او نماینده او آنتونی سوگلیو بود که از سال 1955 تا 1957 با او ازدواج کرد.

در ژانویه سال 1966 ، وی توسط ادموند جی. "پت" براون ، به هیئت مشورتی مؤسسه عصبی روانپزشکی UCLA منصوب شد. وی همچنین به عنوان رئیس شورای کالیفرنیا برای کودکان عقب افتاده انتخاب شد. عمه وی کارین استنسلند جونکر ، نویسنده کتاب The Child in the Glass Ball بود.

صبح روز 30 آوریل 1970 ، هم اتاقی و همراهی استیونز ، لولا مک نالی ، او را در کف آشپزخانه خانه هالیوود هیلز پیدا کرد. به گفته مک نالی ، هنگامی که او نام استیونز را صدا کرد ، چشمانش را باز کرد ، سرش را بلند کرد و سعی کرد صحبت کند ، اما نتوانست صدایی ایجاد کند. مک نالی به پلیس گفت که او شب گذشته با استیونس صحبت کرده است و هیچ نشانه ای از مشکل ندیده است. استیونز در آمبولانس در راه بیمارستان درگذشت. به محض ورود ، پزشکان یک باند کوچک را از چانه او خارج کردند که مقدار کمی خون تازه را از برش که به نظر می رسد چند ساعت است ، نشان داد. دکتر توماس نوگوچی ، کورنر کانتی لس آنجلس ، مرگ استیونز را به "مسمومیت حاد باربیتورات" نسبت داد که در نهایت حکم خودکشی شد.