مروارید مای بیلی ، متولد 29 مارس 1918 در ویرجینیا ، بازیگر و خواننده آمریکایی بود. بیلی با آواز خواندن و رقصیدن در کلوپ های شبانه سیاه فیلادلفیا در دهه 1930 آغاز شد و خیلی زود شروع به اجرای برنامه های دیگر ساحل شرقی کرد. در سال 1941 ، در طول جنگ جهانی دوم ، بیلی با USO به این کشور سفر کرد و برای سربازان آمریکایی اجرا کرد. پس از تور ، او در نیویورک مستقر شد. موفقیت های انفرادی وی به عنوان یک مجری کلوپ شبانه با اقداماتی با سرگرمی هایی چون Cab Calloway و Duke Ellington انجام شد. در سال 1946 ، بیلی اولین حضور خود در برادوی را در زن سنت لوئیس انجام داد. بیلی همچنان بین اجراهای صحنه و صفحه نمایش خود به تور و ضبط آلبوم ها ادامه داد. نمایش او از "دو تا تانگو" در سال 1952 در صدر جدول قرار گرفت. در 19 نوامبر 1952 ، بیلی با لویی بلسون ، درامر جاز در لندن ازدواج کرد. آنها در اواسط دهه 1950 یک فرزند به نام تونی را به فرزند خود پذیرفتند و متعاقباً دختری به نام دی دی جی بلسون متولد 20 آوریل 1960 بود. در سال 1954 ، وی نقش فرانکی را در نسخه فیلم کارمن جونز گرفت و نمایش او از "ضرب و شتم آن ریتم در طبل" یکی از برجسته های فیلم است. او همچنین در خانه موسیقی موزیکال Broadway از گلها بازی کرد. در سال 1959 ، او نقش ماریا را در نسخه فیلم Porgy و Bess بازی کرد و با بازی Sidney Poitier و Dorothy Dandridge بازی کرد. همچنین در آن سال ، او نقش "خاله هاگار" را در فیلم سنت لوئیس بلوز ، در کنار ماهالیا جکسون ، خاکی کیت و نات کینگ کول بازی کرد. اگرچه او در ابتدا برای بخشی از آنی جانسون در فیلم تقلید از زندگی در سال 1959 مورد توجه قرار گرفت ، اما این قسمت به خوانیتا مور رفت. بیلی که یکی از طرفداران پرشور نیویورک متس ، قبل از بازی 5 سریال جهانی 1969 ، سرود ملی را در ورزشگاه Shea خواند و در فیلم برجسته سریال ظاهر می شود که حمایت او از این تیم را نشان می دهد. او همچنین قبل از بازی 1 سریال جهانی 1981 بین نیویورک یانکی ها و لس آنجلس داجرز در ورزشگاه یانکی ، سرود ملی را خواند. بیلی ، یک جمهوری خواه ، در سال 1970 توسط رئیس جمهور ریچارد نیکسون به عنوان "سفیر عشق" آمریکا منصوب شد. وی در چندین جلسه سازمان ملل متحد شرکت کرد و بعداً در یک تبلیغ تبلیغاتی برای رئیس جمهور جرالد فورد در انتخابات 1976 ظاهر شد. همچنین در دهه 1970 او برنامه تلویزیونی خود را داشت و همچنین صداهایی برای انیمیشن هایی مانند Tubby the Tuba (1976) و The Fox and Hound (1981) دیزنی ارائه می داد. او در سال 1975 به برادوی بازگشت و در تولید تمام سیاه سلام ، دالی! در سن 67 سالگی ، او لیسانس کسب کرد. در الهیات از GeorgetownUniversity در واشنگتن ، D.C ، در سال 1985. بعداً در حرفه خود ، بیلی به عنوان سخنگوی در یک سری از تبلیغات دانکن هینز ، آواز خواندن "بیل بیلی (آیا شما به خانه نمی آیید)" بود. بیلی در سالهای بعد خود چندین کتاب نوشت: The Raw Pearl (1968) ، با خودم (1971) ، آشپزخانه مروارید (1973) و با عجله آمریکا و اسپیت (1976). در سال 1975 توسط رئیس جمهور جرالد فورد به عنوان سفیر ویژه در سازمان ملل منصوب شد. آخرین کتاب او ، بین شما و من (1989) ، تجربیات او را با آموزش عالی شرح می دهد. در سال 1988 بیلی مدال ریاست جمهوری آزادی را از رئیس جمهور رونالد ریگان دریافت کرد. در 17 اوت 1990 ، بیلی بر اثر وضعیت قلبی درگذشت. وی در پارک Rollinggreenmemorial در غرب چستر ، پنسیلوانیا دفن شده است. در طول زندگی خود ، او برای نقش عنوان در تولید تمام سیاه سلام ، دالی ، جایزه تونی را به دست آورد! در سال 1968. در سال 1986 ، او به دلیل عملکرد خود به عنوان یک پدرخوانده پری در ویژه ABC Afterschool ، سیندی الر: یک افسانه مدرن ، جایزه امی را به دست آورد.