مای الیزابت زترلینگ (24 مه 1925 - 17 مارس 1994) بازیگر و کارگردان فیلم سوئدی بود.

او در اوایل دهه 1960 کارگردانی را آغاز کرد و از فیلم مستندهای سیاسی و فیلمی کوتاه به نام جنگ (1962) شروع کرد که نامزد دریافت جایزه BAFTA شد و در ونیز یک شیر نقره ای کسب کرد. اولین فیلم بلند او älskande par (1964 ، "زوج های دوست داشتنی") ، بر اساس رمان های آگنس فون کروسنستژرنا ، در جشنواره کن به دلیل صریح جنسی و برهنگی خود ممنوع شد. کنت تینان از ناظر بعداً آن را "یکی از جاه طلبانه ترین اولین از زمان Citizen Kane" خواند. این تنها فیلمی نبود که او به خاطر تمایلات جنسی صریح خود (پیشگام اولیه در مورد هوشیاری) جنجال برانگیز کرد.

هنگامی که منتقدین که اولین ویژگی خود را مرور می کنند ، گفتند که "مای زرتلینگ مانند یک مرد کارگردانی می کند" ، او شروع به کشف مضامین فمینیستی صریح تر در کار خود کرد. این دختران ، که یک بازیگران سوئدی تمام ستاره از جمله بی بی آندرسون و هریت اندرسون داشتند ، در جامعه ای که توسط مردان کنترل می شود ، در مورد رهایی زنان (یا فقدان آن) بحث می کردند ، زیرا شخصیت های اصلی زندگی خود را با شخصیت های نمایشنامه Lysistrata مقایسه می کنند و می دانند که از زمان باستان چیزها برای زنان بسیار پیشرفت نکرده اند.