آنی گلدن (متولد 19 اکتبر 1951) بازیگر و خواننده آمریکایی است.

گلدن متولد بروکلین ، نیویورک ، کار خود را به عنوان خواننده اصلی پیراهن ها (که در اواخر دهه هفتاد عنوان CBGB را بر عهده داشت) آغاز کرد. در اوایل دهه 90 او به عنوان بخشی از دوتایی گلدن کاریلو با فرانک کاریلو اجرا کرد. آنها 3 آلبوم با نام Fire in Newtown ، Toxic Emotion و بازگشت به اطلاعات بیشتر منتشر کردند. سپس به پیراهن بازگشت. از آن زمان او به صورت انفرادی و با یک گروه اجرا کرده است. او از حرفه ای صحنه خود به همراه اصالت هایی به نام زندان مخملی آنی گلدن ، ترانه هایی را اجرا می کند.

در حالی که با پیراهن ها توسط Miloš Forman کشف شد که به او بخشی از مو می داد. او نقش هایی را در Cheers و Miami Vice به نمایش گذاشته است. در برادوی ، او در احیای مو در سال 1977 ، رهبر بسته ، آه ، بیابان! ، در شهر و مونتی کامل و همچنین نقش عنوان در کارگاه اقتباسی کوتاه مدت از رمان استفان کینگ ، کری ظاهر شده است. او همچنین نقش لینت "Squeaky" Frome را در استفان سوندیم و قاتلان موسیقی جان ویدمن در سال 1991 ایفا کرد. در سال 2007 ، وی به عنوان بازیگر زن ایستاده برای دو نقش شرور طنز در موزیکال Xanadu برادوی استخدام شد. آنی گلدن همچنین صدای مارینا در فیلم دون بلوت The Pebble و The Penguin بود.

گلدن این افتخار را دارد که در سه نسخه جداگانه از مو ظاهر شده است: یک احیای برادوی در سال 1977 ، تصویر متحرک در سال 1979 و یک کنسرت عملکرد ویژه در سال 2004. در سالهای اخیر ، وی در تبلیغات برای Coinstar دیده شده است ، که در آن او دندان پری را به تصویر می کشد. علامت تجاری آنی او بیش از حد نیش است.

او در فیلم وسوسه موسیقی با بازیگران آدام پاسکال ، برندگان جوایز تونی آلیس ریپلی و آنیکا نونی رز ظاهر شد و بازیگر زن فیلم زوی سالدانا و در سال 2009 نقش کمی در من دوست دارم فیلیپ موریس ، با بازیگران ایوان مک گرگور و جیم کوری ، یک زن ساده که نیاز به کمک قانونی دارند ، بازی کردند.

توضیحات فوق از مقاله ویکی پدیا ، آنی گلدن ، دارای مجوز تحت CC-BY-SA ، لیست کاملی از مشارکت کنندگان در ویکی پدیا.