داستین هافمن
(Dustin Hoffman)
داستین لی هافمن (متولد 8 اوت 1937) بازیگر و فیلمساز آمریکایی است. او به دلیل تصویرگری همه کاره از آنتیبر ها و شخصیت های آسیب پذیر از نظر عاطفی شناخته شده است. رابرت دنیرو بازیگر او را "بازیگر با چهره هرکدام که انسان دلهره آور را مجسم می کرد" توصیف کرد. در سنین جوانی هافمن می دانست که می خواهد در هنر تحصیل کند و وارد هنرستان موسیقی لس آنجلس شد. بعداً تصمیم گرفت به بازیگری برود ، که برای آن در Pasadena Playhouse در لس آنجلس آموزش دید. اولین اجرای تئاتری وی آشپز در سال 1961 برای آقای جنرال به عنوان ریدینسکی بود. در این مدت او در چندین نقش مهمان در برنامه های تلویزیونی مانند Naked City و Defenders ظاهر شد. وی سپس در بازی خارج از برادوی در سال 1966 بازی کرد؟ جایی که عملکرد او هم جایزه جهانی تئاتر و هم جایزه درام میز را به دست آورد.
نقش موفقیت آمیز وی به عنوان بنیامین برادوک در فیلم تحسین برانگیز و نمادین مایک نیکولز "فارغ التحصیل (1967)) بود که برای اولین بار نامزد دریافت جایزه اسکار خود را دریافت کرد. نقش بعدی وی "Ratso" ریزو در کابوی نیمه شب جان شلسینگر (1969) بود که در آن او در کنار جان وایت عمل کرد. آنها هر دو نامزد اسکار را دریافت کردند و این فیلم برای کسب جایزه آکادمی برای بهترین تصویر پیروز شد. He gained success in the 1970s playing roles that shaped the craft of his acting, crossing genres effortlessly in the western Little Big Man (1970), the prison drama Papillon (1973), playing a controversial and groundbreaking comedian in Bob Fosse's Lenny (1975), Marathon Man alongside Laurence Olivier (1976), and as Carl Bernstein investigating the Watergate scandal in All the President's مردان (1976). در سال 1979 ، هافمن در درام خانوادگی کرامر در مقابل کرامر در کنار مریل استریپ بازی کرد. آنها هر دو برای اجرای خود جوایز اسکار دریافت کردند.
پس از یک استراحت سه ساله از فیلم ها ، هافمن در نمایشگاه کمدی تجارت سیدنی پولاک Tootsie (1982) در مورد یک بازیگر مبارز که وانمود می کند زن است برای به دست آوردن نقش بازیگری بازگشت. وی با اجرای بازی در سال 1984 به عنوان ویلی لومن در مرگ یک فروشنده به صحنه بازگشت و یک سال بعد در یک فیلم تلویزیونی که یک جایزه Primetime Emmy را کسب کرد ، این نقش را مجدداً تکرار کرد. در سال 1987 او در کنار وارن بیتی در کمدی ایشتار ایلین می بازی کرد. او دومین جایزه آکادمی خود را برای بهترین بازیگر نقش اول مرد به دلیل تصویربرداری از اوتیسم ری بابیت در فیلم سال 1988 Rain Man ، با هم بازیگر تام کروز ، به دست آورد. در سال 1989 ، وی به دلیل بازی در مرحله ای از بازرگان ونیز ، جایزه تونی و یک جایزه درام را به دلیل بازی در شیلوک نامزد شد. در دهه 1990 ، او در فیلم هایی مانند اقتباس کمدی اکشن وارن بیتی دیک تریسی (1990) ، هوک استیون اسپیلبرگ (1991) به عنوان کاپیتان هوک ، شیوع فاجعه پزشکی (1995) ، درام جرم قانونی Sleepers (1996) و کمدی سیاه طنز Wag the Dog (1997) در کنار رابرت دی نیررو ظاهر شد.
