ریچارد اوینگ "دیک" پاول (14 نوامبر 1904 - 2 ژانویه 1963) خواننده ، بازیگر ، تهیه کننده ، کارگردان و رئیس استودیو خواننده آمریکایی بود.

پاول که در Mountain View ، کرسی شهر استون در شمال آرکانزاس متولد شد ، در کالج سابق لیتل راک در پایتخت ایالتی شرکت کرد ، قبل از این که او فعالیت سرگرمی خود را به عنوان خواننده با ارکستر چارلی دیویس ، مستقر در میانه غربی آغاز کند. او در اواخر دهه 1920 تعدادی از رکورد ها را با دیویس و به تنهایی برای برچسب آواز ثبت کرد.

پاول به پیتسبورگ نقل مکان کرد ، جایی که او به عنوان استاد مراسم در تئاتر Enright و تئاتر استنلی موفقیت محلی خوبی پیدا کرد. در آوریل 1930 ، برادران وارنر رکورد های برونزویک را خریداری کرد که در آن زمان متعلق به آواز بود. برادران وارنر به اندازه کافی تحت تأثیر آواز خواندن و حضور در صحنه پاول قرار گرفت تا در سال 1932 یک قرارداد فیلم را به او پیشنهاد دهد. او در موزیکال های فیلم مانند خیابان 42 ، رژه Footlight ، Diggers طلای 1933 ، Dames ، Llirtation Walk و در خیابان ، که اغلب در مقابل روبی کیلر و جوآن بلوندل ظاهر می شوند ، به عنوان یک کرونر پسرانه در موزیکال های فیلم مانند خیابان 42 ، Footlight ، Gold Diggers ، Dames ، Walk Walk و Joan Blondell بازی کرد.

پاول ناامیدانه می خواست دامنه خود را گسترش دهد اما برادران وارنر به او اجازه نمی دادند این کار را انجام دهد ، اگرچه آنها (اشتباه) او را در یک رویای شب نیمه تابستان (1935) به عنوان لیساندر بازی کردند. این تنها نقش شکسپیر پاول بود و او نمی خواست بازی کند و احساس کرد که او برای این قسمت کاملاً اشتباه است. سرانجام ، با رسیدن به چهل سالگی و دانستن اینکه روزهای جوان رمانتیک او در پشت سر او بود ، لابی کرد تا در غرامت مضاعف صدرنشین شود. او به فرد مک موری ، یکی دیگر از پسر خوب هالیوود باخت. با این حال ، موفقیت MacMurray به عزم پاول برای پیگیری پروژه هایی با دامنه بیشتر دامن زد و در سال 1944 ، او در اولین سری از فیلم های نوآر بازیگران شد ، به عنوان کارآگاه خصوصی فیلیپ مارلو در قتل ، شیرین من ، به کارگردانی ادوارد دیمریک. این فیلم یک ضربه بزرگ بود و پاول با موفقیت خود را به عنوان یک بازیگر نمایشی دوباره اختراع کرده بود.

سال بعد Dmytryk و Powell مجدداً تیم را برای ساختن گوشه و کنار ، یک هیجان انگیز و پس از جنگ جهانی دوم که به تعریف سبک فیلم Noir کمک کرد ، تبدیل کردند. او به یک رهبر محبوب "مرد سخت" تبدیل شد که در فیلم هایی مانند جانی O'Clock و Cry Danger ظاهر شد. اما در سال 1948 هنگامی که در بازی در Pinfall بازی کرد ، او را از نوع بی رحمانه بیرون زد ، فیلمی که می بیند یک کارگر شرکت بیمه بی حوصله برای یک زن بی گناه اما خطرناک زن ، که توسط لیزابت اسکات بازی می شود ، سقوط می کند. حتی هنگامی که او در کرایه سبک تر مانند اصلاح طلب و سرخ و سوزان در اینجا (1954) خوابید (1954) ، هرگز در نقش های بعدی خود آواز نمی خواند. دومی ، ظاهر نهایی روی صفحه نمایش در یک فیلم بلند ، شامل یک شماره رقص با Costar Debbie Reynolds بود.

از سال 1949-1953 ، پاول نقش اصلی را در شرکت ملی پخش رادیو تولید تئاتر ریچارد الماس ، کارآگاه خصوصی ایفا کرد. شخصیت او در هفتگی 30 دقیقه ای یک کارآگاه خصوصی دوست داشتنی با شوخ طبعی سریع بود. هنگامی که ریچارد الماس در سال 1957 به تلویزیون آمد ، نقش اصلی توسط دیوید جانسن به تصویر کشیده شد.