استنلی کوبریک (26 ژوئیه 1928 - 7 مارس 1999) یک کارگردان ، نویسنده ، تهیه کننده و عکاس آمریکایی بود که در بیشتر چهار دهه گذشته در کار خود در انگلیس زندگی می کرد. کوبریک به خاطر مراقبت های دقیق که وی با انتخاب موضوعات خود ، روش آهسته کار ، انواع ژانرهای او در آن ، کمال گرایی فنی و تقلید وی در مورد فیلم ها و زندگی شخصی خود ، انتخاب کرد ، مورد توجه قرار گرفت. او کنترل هنری تقریباً کامل را حفظ کرد و فیلم ها را مطابق هوی و هوس خود و محدودیت های زمانی خود ساخت ، اما با مزیت نادر حمایت مالی استودیوی بزرگ برای تمام تلاشهای خود. فیلم های کوبریک با یک سبک بصری رسمی و توجه دقیق به جزئیات مشخص می شوند. فیلم های او بارها و بارها به عنوان کند و روشمند توصیف می شوند و اغلب به عنوان بازتابی از ماهیت وسواس و کمال او تلقی می شوند. موضوع مکرر در فیلم های او غیر انسانی بودن انسان به انسان است. در حالی که غالباً به عنوان بیان بدبینی طنزآمیز تلقی می شدند ، چند منتقدان احساس می کنند که فیلم های وی هنگام مشاهده با دقت بیشتری حاوی خوش بینی محتاطانه هستند.

فیلمی که برای اولین بار او را به بسیاری از منتقدین توجه کرد ، Paths of Glory (1957) بود ، اولین فیلم از سه فیلم او درباره اثرات ناعادلانه جنگ. بسیاری از فیلم های او در ابتدا پذیرایی از ولرم را دریافت کردند ، که سالها بعد به عنوان شاهکارهایی که تأثیر منیزیم در بسیاری از نسل های بعدی فیلمسازان تأثیر می گذارد ، تحسین می شوند. سال 2001 به ویژه پیشگامانه در نظر گرفته شد: یک ادیسه فضایی (1968) به دلیل اینکه هم یکی از واقعی ترین فیلم های علمی علمی علمی تخیلی است که تاکنون در حین حفظ یک داستان مبهم غیرخطی ساخته شده است ، ذکر کرد. او داوطلبانه فیلم خود را با A Clockwork Orange (1971) از انگلیس پس گرفت ، پس از آنكه متهم به الهام بخشیدن به جنایات copycat شد كه به نوبه خود منجر به تهدید علیه خانواده كوبریک شد. فیلم های او تا حد زیادی در گیشه موفق بودند ، اگرچه باری لیندون (1975) در ایالات متحده عملکرد ضعیفی داشت. آنتونی بورگس و استفان کینگ نویسندگان زنده هر دو از اقتباس کوبریک از رمان های خود به ترتیب یک ساعت کاری نارنجی و درخشان (1980) ناراضی بودند و هر دو نویسنده با سازگاری های بعدی درگیر شدند. تمام فیلم های کوبریک از اواسط دهه 1950 تا مرگ وی به جز درخشش نامزد اسکار ، گلدن گلوب یا BAFTA شدند. اگرچه وی در چندین نوبت به عنوان یک فیلمنامه نویس و کارگردان نامزد دریافت جایزه اسکار و کارگردان شد ، تنها پیروزی شخصی وی برای جلوه های ویژه در سال 2001 بود: یک ادیسه فضایی.

حتی اگر همه فیلم های او ، جدا از دو نفر اول ، از رمان ها یا داستان های کوتاه اقتباس شده بودند ، آثار وی توسط جیسون آنکنسی و دیگران به عنوان "اصلی و بینایی" توصیف شده است. اگرچه برخی از منتقدین ، ​​به ویژه اندرو ساریس و پائولین كائیل ، غالباً كار كوبریک را نادیده می گرفتند ، آنكنی كوبریک را به عنوان یكی از "تحسین برانگیزترین و تأثیرگذارترین دوره های دوران پس از جنگ" توصیف می كند و "بی نظیر در بین فیلمسازان روز خود".