ژاک فیدر ، بازیگر ، فیلمنامه نویس و کارگردان فیلم بلژیکی بود که عمدتا در فرانسه کار می کرد ، بلکه در ایالات متحده ، انگلیس و آلمان نیز کار می کرد. او در دهه 1920 مدیر پیشرو فیلم های خاموش بود و در دهه 1930 با سبک رئالیسم شاعرانه در سینمای فرانسه همراه شد. او ملیت فرانسه را در سال 1928 به تصویب رساند.

ژاک لئون لوئیس فریدریکس در ایکسلز ، بلژیک ، در بیست و پنج سالگی متولد شد ، اما او به پاریس نقل مکان کرد و در آنجا علاقه ای به بازیگری ، ابتدا در صحنه و سپس در فیلم انجام داد و نام ژاک فیدر را پذیرفت. وی به شرکت فیلم گومونت پیوست و در سال 1914 با گاستون راول دستیار کارگردان شد. وی در سال 1916 کارگردانی فیلم های Gaumont را آغاز کرد ، اما کار وی با خدمت با ارتش بلژیکی در طی سالهای 1919-1919 قطع شد.

پس از پایان جنگ ، او به فیلمسازی بازگشت و به سرعت به عنوان یکی از نوآورانه ترین کارگردانان سینمای فرانسه شهرت یافت. L'Atlantide (1921) (بر اساس رمان پیر بنویت) ، و Crainquebille (1922) (از رمان آناتول فرانسه) اولین فیلم های مهم وی برای جلب توجه عمومی و انتقادی بودند. او همچنین برای سایر کارگردانان فیلمبرداری فیلم ها را انجام داد. آخرین فیلم ساکت او در فرانسه ، Les Nouveaux Messieurs ، یک طنز سیاسی موضعی بود که خواستار ممنوعیت آن در فرانسه به دلیل "توهین به عزت پارلمان و وزیران آن" شد.

در این زمان فیدر پیشنهادی را از MGM برای کار در هالیوود پذیرفت ، جایی که در سال 1929 اولین پروژه وی کارگردانی گرتا گاربو در The Kiss ، آخرین فیلم خاموش او بود. در هالیوود بود که او انتقال به فیلم های صوتی را انجام داد. حتی قبل از اینکه با فیلم های صوتی کار کرده بود ، فیدر بر خلاف برخی از معاصران فرانسوی خود ، خود را در آینده خود مؤمن اعلام کرد.

فیدر با سرخوردگی از سیستم هالیوود ، در سال 1933 به فرانسه بازگشت. در طی سه سال آینده او سه فیلم موفق خود را ساخت که همه آنها با همکاری فیلمنامه نویس چارلز اسپاک و حضور در Françoise Rosay در نقش اصلی. Le Grand Jeu (1934) و Mimosas بازنشستگی (1935) هر دو خلاقیت قابل توجهی در سبک رئالیسم شاعرانه بودند. La Kermesse Héroïque (1935) (همچنین به عنوان کارناوال در فلاندر نیز شناخته می شود) یک فیلم دوره ای دقیق با رزونانس سیاسی معاصر بود که چندین جایزه بین المللی را به دست آورد.

فیدر قبل از وقوع جنگ جهانی دوم به کارگردانی فیلم ها در انگلیس و آلمان ادامه داد. پس از اشغال نازی ها در سال 1940 ، که منجر به ممنوعیت لا کرمس هروهک شد ، وی فرانسه را به دلیل امنیت سوئیس ترک کرد و آخرین فیلم را در آنجا کارگردانی کرد ، une femme disparaît (1942).

در سال 1917 ، فیدر با فرانسوا روزای بازیگر متولد پاریسی (1974-1891) با او سه پسر داشت. او در بسیاری از فیلم های خود عمل کرد و به عنوان نویسنده و دستیار کارگردان در Visages d'Enfants با او همکاری کرد.

ژاک فیدر در سال 1948 در پرانگینز سوئیس درگذشت. یک مدرسه (Lycée) در épinay-sur-Seine در شمال پاریس به افتخار وی در سال 1977 نامگذاری شد. épinay محل استودیوهای فیلم توبیس بود که در آن فیدر لو گراند ژو و میموس بازنشستگی را ساخت.