از ویکی پدیا ، دائر ycl المعارف رایگان

جانی لوسیل کولی (12 آوریل 1923 - 22 ژانویه 2004) ، که به عنوان حرفه ای آن میلر شناخته می شود ، یک رقصنده ، خواننده و بازیگر آمریکایی بود. او به خاطر کار خود در فیلم های موسیقی کلاسیک هالیوود از دهه 1940 و 1950 به بهترین وجه به یاد می آید.

در سن 13 سالگی در سال 1936 ، میلر در Bal Tabarin به یک نمایشگر تبدیل شد. او به عنوان رقصنده در "باشگاه گربه سیاه" در سانفرانسیسکو استخدام شد (بنا بر گزارش ها به آنها گفت که 18 ساله است). در آنجا بود که او توسط لوسیل توپ و استعداد پیشاهنگ/طنز بنی روبین کشف شد (اگرچه برخی از منابع می گویند این اتفاق در بال تابارین رخ داده است). این امر باعث شد كه میلر در سال 1936 در سن 13 سالگی با RKO قرارداد به دست آورد (او همچنین به آنها گفته بود كه 18 ساله است و ظاهراً شناسنامه جعلی تهیه كرده است كه توسط پدرش تهیه شده است - با نام "لوسی آن كلییر") و او تا سال 1940 در آنجا ماند.

در سال 1941 ، او با کلمبیا پیکچرز امضا کرد ، جایی که با شروع زمان برای ریتم ، در 11 موسیقی فیلم از سال 1941 تا 1945 بازی کرد. در ژوئیه سال 1945 ، با جنگ جهانی دوم که هنوز در اقیانوس آرام در حال خشم بود ، او به عنوان یک دختر پین مجله یانک در لباس حمام قرار گرفت. او قرارداد خود را در سال 1946 با یک فیلم "A" به نام هیجان برزیل به پایان رساند. مجله تبلیغات در زندگی ، پای میلر را در یک جوراب زنانه بزرگ ، قرمز و کمان به عنوان "T" در "هیجان" نشان داد. او سرانجام در موزیکال های مترو-گلدوین-مایر مانند عید پاک رژه (1948) ، در شهر (1949) به مارک خود برخورد کرد و Kiss Me Kate (1953) را بوسه کرد.

میلر به دلیل سرعت خود در رقص شیر مشهور بود. نشریات استودیو مطبوعات مطبوعاتی را ادعا کردند که ادعا می کنند می تواند 500 بار در دقیقه ضربه بزند ، اما در حقیقت ، صدای شیرهای فوق العاده سریع "500" بعداً حلقه شد. از آنجا که کف صحنه برای کفش های معمولی شیر آب مجهز و خیلی نرم و صاف بود ، او مجبور شد در کفش با آج های لاستیکی روی کف آن رقص کند. بعداً او هنگام تماشای فیلم ، صدای شیرها را حلقه می کرد و در واقع روی "تخته شیر" می رقصید تا با قدم های خود در این فیلم مطابقت داشته باشد.

حرفه فیلم او به طور موثری در سال 1956 به پایان رسید زیرا سیستم استودیو بخار را به تلویزیون از دست داد ، اما او در تئاتر و تلویزیون فعال ماند. او در سال 1969 در برادوی در موسیقی موزیکال بازی کرد ، که در آن او در یک شماره شیر که فقط برای او ایجاد شده ، مخاطبان را آرزو می کند. در سال 1979 ، او مخاطبان را در نمایشگاه برادوی نمایش داد و نوزادان شکر با میکی رونی ، جانباز MGM ، که پس از اجرای برادوی ، به طور گسترده ای در ایالات متحده سفر کرد. در سال 1983 ، او به دلیل کار خود در تئاتر شیکاگو ، جایزه سارا سیدونز را به دست آورد. او در یک قسمت ویژه سال 1982 از The Love Boat ظاهر شد ، که به افسانه های نمایشگاه Ethel Merman ، Carol Channing ، Della Reese ، Van Johnson و Cab Calloway پیوست و در داستانی که آنها را به عنوان بستگان قدیمی تر شخصیت های معمولی این نمایش معرفی می کند. آخرین عملکرد او در سال 1998 تولیدی از فول های استفان سوندیم بود که در آن او Carlotta Campion سخت بازی کرد و برای نمایش آهنگ "من هنوز اینجا هستم" بررسی های عجیب و غریب دریافت کرد.

میلر به دلیل سهم خود در صنعت تصویر متحرک ، ستاره ای در پیاده روی شهرت هالیوود در بلوار 6914 هالیوود دارد. در سال 1998 ، یک ستاره طلایی پالم در پالم اسپرینگز ، کالیفرنیا ، Walk of Stars به ​​او اختصاص یافت. برای احترام به سهم میلر در رقص ، موسسه اسمیتسونیان جفت مورد علاقه خود را از کفش های شیر آب نشان می دهد ، که او با نام مستعار "مو و جو" نامگذاری شده است.