تاد هینز (/Heɪnz/؛ متولد 2 ژانویه 1961 ؛ لس آنجلس) یک فیلمساز آمریکایی است. فیلم های او چهار دهه با مضامین بررسی شخصیت های موسیقی دانان مشهور ، جوامع ناکارآمد و دیستوپی و نقش های جنسیتی را مبهوت می کند.

هاینز برای اولین بار با فیلم کوتاه جنجالی خود Superstar: The Karen Carpenter Story (1987) ، مورد توجه عمومی قرار گرفت ، که زندگی و مرگ خواننده کارن کارپنتر را با استفاده از عروسک های باربی به عنوان بازیگر. سوپراستار به یک کلاسیک فرقه تبدیل شد. اولین کارگردانی ویژگی هاینز ، سم (1991) ، اکتشافی تحریک آمیز ادراکات و براندازهای کوئری در دوران ایدز ، وی را به عنوان چهره ای از سینمای تجاوز کننده جدید تأسیس کرد. سم جایزه بزرگ هیئت داوران جشنواره فیلم ساندنس را به دست آورد و به عنوان یک کار اصلی سینمای کویر جدید در نظر گرفته می شود.

هاینز برای دومین فیلم سینمایی خود با نام Safe (1995) تحسین بیشتری کرد ، یک پرتره نمادین از یک زن خانه دار که حساسیت شیمیایی متعدد را ایجاد می کند. بعداً با نظرسنجی فیلم صدای دهکده ، SAFE بعداً به بهترین فیلم دهه 1990 رای داده شد. ویژگی بعدی وی ، Velvet Goldmine (1998) ، ادای احترام به دوران Glam Rock در دهه 1970 است. این فیلم جایزه ویژه هیئت منصفه را برای بهترین سهم هنری در جشنواره فیلم کن 1998 دریافت کرد.

هینز با کسب اولین نامزد دریافت جایزه اسکار خود برای بهترین فیلمنامه اصلی ، تحسین و اندازه گیری موفقیت اصلی را با Daw From Heaven (2002) کسب کرد. وی همچنان به کارگردانی فیلم هایی مانند من در آنجا (2007) ، کارول (2015) ، Wonderstruck (2017) و Dark Waters (2019) هدایت می کرد. او اولین مستند بلند خود را با نام The Velvet Underground (2021) کارگردانی کرد. هاینز کارگردانی و هماهنگ کردن MINI MINI MILDRED MILDRED PIERCE (2011) که برای آن نامزد سه جایزه Primetime Emmy شد.