بریت کریستینا مارینت لیندبرگ (متولد 6 دسامبر 1950 ، در گوتنبرگ ، سوئد) یک روزنامه نگار سوئدی است که در اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970 به دلیل کار خود به عنوان بازیگر و الگوی زرق و برق در سطح بین المللی شناخته می شود.

در سالهای دبیرستان (حدود 18 سال سن داشت) پس از جلب توجه برخی از توجه در لباس های حمام کردن برای روزنامه ها ، برای مجلات مردان ، مانند Fib Aktuellt و Lektyr ، برهنه شد. وی بعداً در مجلات مردانه مانند پنت هاوس (انگلستان) ، پلیبوی (ایالات متحده) ، لوی (فرانسه) و مایفایر (انگلستان) ظاهر شد. او یک حیوان خانگی پنت هاوس در شماره ژوئن 1970 پنت هاوس بود.

لیندبرگ در 23 فیلم سینمایی ظاهر شده یا بازی کرده است که بیشتر آنها تصاویر اروتیک ، بهره برداری یا تصاویر نرم است. اولین فیلم او یک تولید آمریکایی (خدمتکار در سوئد) بود که با بازیگران سوئدی در سوئد فیلمبرداری شد. او دومین نقش خود را در کمدی جان هالدوف Rötmånad که در سال 1970 اکران شد ، به دست آورد. این فیلم توسط بیش از 250،000 سوئدی دیده شد و به یک موفقیت تجاری تبدیل شد. سومین فیلم او ، Exponerad ، در سال 1971 با جشنواره کن در جشنواره کن اکران شد و او را به یک مشهور بین المللی تبدیل کرد.

تعداد زیادی از فیلم های استثمار دنبال شدند که بسیاری از آنها در آلمان و ژاپن فیلمبرداری شدند. به عنوان بخشی از کمپین بازاریابی برای Exponerad ، وی همچنین به یک سفر تبلیغاتی به ژاپن رفت که بعداً منجر به دعوت به حضور در فیلم های بهره برداری ژاپنی شد. در ژاپن او نقش مهمی در فیلم صورتی نوریفومی سوزوکی کلاسیک سکس و خشم بازی کرد. در سال 1972 او به عنوان مادلین در فیلم جنجالی فیلم بحث برانگیز Bo A. Vibenius - En Grym Film. کارگردان کوئنتین تارانتینو ابراز تحسین خود را هم برای فیلم و هم برای عملکرد لیندبرگ ، و مادلین بعداً به عنوان الهام بخش شخصیت اوما تورمن در فیلم های قاتل بیل تارانتینو خدمت کرد. در قتل لایحه او همچنین عناصر Sex & Fury را قرض گرفت. در Action-Comedy Spoof Sex ، Lögner & Videovåld Lindberg به عنوان مادلین یک فیلم کوتاه ساخت.

لیندبرگ دوست نداشت که تصاویر برهنه بیشتر و صریح تر می شود و در طول فیلمبرداری از نخل جرارد دامیانو (با نام مستعار ناتالی-نباید با یک فیلم 1974 به همین نام ، که توسط مک آهلبرگ کارگردانی شده بود) در آلمان غربی اشتباه گرفته شود-او مجموعه را ترک کرد و به خانه بازگشت. دامیانو (که او نیز گلو عمق بدنام را کارگردانی کرد) لیندبرگ را ترغیب کرد که ترک کند زیرا می دانست که این فیلم سخت خواهد بود. چندین سال تهیه کننده آلمانی سعی کرد تا او را در تلاش برای تکمیل فیلم بازگرداند. براساس Videooze (شماره 8 ، 1996) ، حدود 1000 متر فیلم توسط دامیانو فیلمبرداری شده است. تولید متوقف شد و هرگز از سر گرفت.

توضیحات فوق از مقاله ویکی پدیا کریستینا لیندبرگ ، مجوز تحت CC-BY-SA ، لیست کاملی از مشارکت کنندگان در ویکی پدیا.