Joan de Beauvoir de Havilland (22 اکتبر 1917-15 دسامبر 2013) ، که به طور حرفه ای به عنوان Joan Fontaine شناخته می شود ، یک بازیگر انگلیسی آمریکایی بود که بیشتر به خاطر نقش های بازیگران خود در فیلم های هالیوود در طول "عصر طلایی" شناخته شده است. وی در توکیو ، ژاپن متولد شد ، در آنچه که به عنوان شهرک بین المللی شناخته می شد. پدر وی یک وکیل ثبت اختراع بریتانیایی با یک عمل پرسود در ژاپن بود ، اما به دلیل بیماری های مکرر جوآن و خواهر بزرگتر الیویا دو هاویلند ، خانواده به امید بهبود سلامتی خود به کالیفرنیا نقل مکان کردند. خانم د هاویلند و این دو دختر در ساراتوگا مستقر شدند در حالی که پدرشان به تمرین وی در ژاپن بازگشتند. والدین جوآن به خوبی همراه نشدند و خیلی زود طلاق گرفتند. خانم د هاویلند تمایل به بازیگر بودن داشت اما هنگام ازدواج ، رویاهای او محدود شد ، اما اکنون او امیدوار بود که رویای خود را به اولیویا و جوآن منتقل کند.

در حالی که الیویا یک کار مرحله ای را دنبال می کرد ، جوآن به توکیو بازگشت ، جایی که در مدرسه آمریکایی شرکت کرد. در سال 1934 او به کالیفرنیا بازگشت ، جایی که خواهرش در حال حاضر نامی برای خودش روی صحنه می زد. به همین ترتیب جوآن به یک گروه تئاتر در سن خوزه و سپس لس آنجلس پیوست تا شانس خود را در آنجا امتحان کند. پس از عزیمت به L.A. ، جوآن نام جوآن بورفیلد را پذیرفت زیرا نمی خواست به اولیویا ، که از نام خانوادگی خانواده استفاده می کرد ، نقض کند. او در MGM آزمایش کرد و در No More Ladies (1935) نقش کمی به دست آورد ، اما به سختی متوجه شد و جوآن به مدت یک سال و نیم بیکار بود. در این مدت او با الیویا ، که موفقیت بیشتری در فیلم ها داشت ، برگزار شد.

در سال 1937 ، این بار خود را جوآن فونتین می نامید ، او نقش بهتری به عنوان ترودی اولسون در You Can't Beat Love (1937) و سپس بخشی غیر معتبر در خیابان کیفیت (1937) به دست آورد. اگرچه دو سال آینده او را در نقش های بهتری دید ، اما او هنوز هم آرزو داشت تا چیز بهتری داشته باشد. در سال 1940 او اولین نامزد دریافت جایزه اسکار خود را برای ربکا (1940) بدست آورد. اگرچه او فکر می کرد که باید برنده می شد ، (او به زنجبیل راجرز در کیتی فایل (1940) از دست داد) ، اما اکنون عضو مستقر در مجموعه هالیوود بود. او دوباره به دلیل نقش خود به عنوان لینا مک لیدلاو آیزگارت در ظن (1941) نامزد اسکار خواهد شد و این بار برنده شد.

جوآن در سال یک فیلم می ساخت اما نقش هایش را به خوبی انتخاب می کرد. در سال 1942 او بیش از همه (1942) در این بازی خوب بازی کرد. سال بعد او در پوره ثابت (1943) ظاهر شد. بار دیگر نامزد اسکار شد ، او در آهنگ برنادت (1943) به جنیفر جونز باخت. در حال حاضر به راحتی می توان گفت که او از خواهر بزرگترش مشهور بود و فیلم های خوب تر نیز دنبال می شد. در سال 1948 ، وی صورتحساب دوم را به بینگ کراسبی در امپراتور والتز (1948) پذیرفت.

جوآن سال 1949 را قبل از بازگشت در سال 1950 با Affair سپتامبر (1950) و Born To Be Be (1950) به پایان رساند. در سال 1951 او در Darling Paramount بازی کرد ، چگونه می توانستید! (1951) ، که هم برای او و هم برای استودیو و هم تولیدات ضعیف تر به دنبال آن بود. مدتی از صفحه بزرگ غایب بود ، او قطعاتی را در سینماهای تلویزیون و شام گرفت. او همچنین در بسیاری از نمایشنامه های تولید شده برادوی مانند چهل قیراط و شیر در زمستان بازی کرد. آخرین حضور او در صفحه بزرگ The Witches (1966) بود و ظاهر نهایی او قبل از دوربین ها خوب King Wenceslas (1994) بود. او بدون شک نماد فیلم ماندگار است.